İĞDE AĞAÇLARI

 

12.06.2023

"İğde kokusuna tutunmuş gidiyorum. Hazirana yakın mayısın bilmem kaçı"

İğdeler çiçek açtı. 

İki üç hafta oluyor baygın iğde kokuları hayatımızı şenlendireli. 

Bu sene bahar çok geç geldi gelince de çok uzun sürdü. Bu yüzden Mustafa Kutlu'nun dediği gibi mayısın bilmem kaçında değil 12 haziranda yazıyorum bu yazıları. 

Artık her sabah arabaya giderken ve her öğle vakti eve geldiğimde park yerindeki çok sevdiğim iğde ağacının mest eden kokusu ile karşılanıyorum. 

Parkta gezinirken ara ara yine çok sevdiğim katalpa ağaçlarına kadar geliyor kokusu.

Ben eskiden bu kadar tutkun değildim bu kokuya.

İğde ağaçlarını hep sevmişimdir ama iğde bilirsiniz bir köy ağacıdır. Dikenlidir. Şekli şemali bozuktur. Pek büyümez. Gövdesi ıhlamur gibi manolya gibi ihtişamla yükselmez. Gölgesi koyu değildir. Çiçekleri alımlı değildir. Meyvesi yenir ama hiç bir zaman o unlu kekremsi buruk ve kuru tadı sevmemişimdir.

İğde denilince akla anadolu gelir bozkırlar, dolgun buğday başakları, koyun melemeleri, horoz sesleri, kırlangıçlar, çoban çeşmeleri akla gelir.

İğde ağacının çiçeklerinin baygın ve ağır kokusu akşamları ara ara hoş bir şekilde balkonlara kadar gelse de iğde dalları hiçbir zaman zarif vazolara yerleştirilip salondaki lake konsol üzerine yerleştirilmez. Olsa olsa bir sap iğde dalı bir kaç dal hanımeli ve bir iki mis kokulu pembe gül ile bir su bardağına ya da bir turşu kavanozuna sokulur ve mutfak tezgahına ya da muşamba örtülü bir masanın tam ortasına konuluverir.

Köyümüzdeki evin de ön bahçesinde iğde ağaçları vardır. Yani doğduğumdan beri aşinayım iğdeye. Babam çocukken ekmiş onları.

Refiğin iğdeleri...

Artık her iğde kokusunda ağlıyorum. 

Bir hüzün ağacı oldu benim için. 

Ne zaman bir iğde ağacı görsem babacığımın kuru elleri hastalıktan yaşlılıktan bir deri bir kemik kalmış incecik kolları ama nur yüzü ağarmış saçları güzel gözleri dudakları yanakları aklıma geliyor.

Bozuk yürüyüşü halsizliği hep ölüverecekmiş gibi duran ama asla ölümü yakıştıramadığım hali aklıma geliyor

Babacığım artık köydeki evin iğde ağaçlarının ardında görülen sadece bende değil hiç kimsede asla bir ürperti oluşturmayan hayatla içiçe yolun karşısı harmanın yanı mezarlıkta yatıyor. 

Selam yolluyorum bakışlarım ne zaman oraya çevrilse.

Canım babacım seni çok seviyorum çok özlüyorum.