 |
| BEBİŞ üstteki 11+3 alttaki 14+0 iken |
Öncelikle nasıl hamile olduğumu öğrendiğimi anlatayım. Bende greyfurt büyüklüğünde -9 cm çapında- miyom var. Bunun dışında bu miyomun uzantıları ve daha küçük başka miyomlarım da var. Uzun süredir - 8 aydır- bu miyomlarla ilgili doktora gidiyordum . Son olarak miyomdan parça alındı. Doktorun söylediği şey ise benim tüp bebek denememi miyomlarımla hamile kalma olasılığımın düşük olduğunu söyledi. Bu arada yaşım 40 olmasına rağmen bebek istemiyordum. Doktorlar buna hiç ihtimal vermedikleri için çocuğumun olmadığını zannediyorlardı ve direk tüp bebek öneriyorlardı. Miyomlarım yüzünden adet düzenim de bozuktu. Okulun tatil olmasına az kalmıştı öğrenciler çok üstüme geliyordu.. Öğretmenler bilir dönem sonu not dilenmeler 1 puanla teşekkürü kaçırıyorumlar falan ben de yine öyle bir günde başım döndü düştüm öğretmenler odasında off yeter ya bu öğrencilerden çektiğimiz diye dert yanarken tecrübeli arkadaşım sevgili Ayşegül Hocam'' sen hamilesin kız '' dedi. Yok ben hamile olamam dedim. Çünkü hem 40 yaşındayım hem miyomlarım var hem de tedavi olmadan hamile kalacağıma ihtimal vermiyordum. '' Ben de günlerdir adet öncesi ağrıları kasılmaları var her an adet olabilirim '' dedim. Ayşegül Hocam da yok dedi zaten öyle olur, adet olacağım zannedersin ama olmazsın aslında bebek yerleşiyordur çünkü dedi. '' Herkes tedavi ile hamile kalıyor öyle kolay mı'' dedim.. Yine güngörmüş geçirmiş Nurten Hocam da '' Allah ol der o da oluverir Allah'a hiç bir şey güç gelmez '' dedi.
Ben yine de hiç ihtimal vermiyordum. açıkçası çok da hazır da hissetmiyordum kendimi...
Eve geldim gebelik testini yaptım... İki çizgiyi gördüğümde döndüm dolaştım yeniden baktım acaba rüya mı görüyorum diye... Sevinçle birlikte büyük bir şaşkınlık yaşadım da bu mucizeye şaştım kaldım.
Meğerse hamileymişim de benim bebişim rahmime tutunmaya çalışıyormuş.
İlk haftalar bende olan şeyler;
* Karnım aşırı şişti.
* Geceleri özellikle karnımın şişinden ötürü uyuyamıyordum.
* İlk başlarda hiçbir şey hissetmiyordum. Bulantı falan hiç yoktu ama müthiş bir iştahsızlık vardı. yani birisi yemek getirirse afiyetle yiyordum ya da dışarıdaysam iştahla yemeğimi yiyordum ama evde hiçbir şey canım istemiyordu.
* Aşerme denilen şeyi hala bilmiyorum, hiç olmadı bende.
* Herkes bak nazar değer kimseye söyleme rahat hamilelik geçirdiğini diyorlardı.
* 2 hafta öncesinden itibaren ise müthiş iç bulantılarım başladı. Herkes rahata ererken ben de bulantılar yeni başladı. Tersim yani ben... Ölüyorum hiçbir şey yiyemiyorum. Hamile kaldığımdan beri 5 kilo zayıfladım. Yemeye çalışıyorum ama olmuyor, sürekli midem bulanıyor.
* Bir kısır döngünün içindeyim. Yemek yiyemiyorum yemedikçe de bir şeyler yemem lazım deyip ne yiyebilirim acaba diye düşünüyorum o da daha çok midemi bulandırıyor. Sürekli yanımda poşet taşıyorum. Okulda tost kokuları, havasız sınıflar, ter kokulu öğrenciler, süslü kızların parfümleri beni öldürüyor. Daha önce hiç burnuma gelmeyen komşuların pişirdiği yemek kokularından sabaha kadar fenalık geçiriyorum.
* Bebişimi besleyemediğim için ayrıca çok suçluluk duyuyorum ama yemek yemek de baya zor işmiş.
* İnternetten öğrendiğim şeyi yapıyorum bir kaç gündür çok işe yarıyor. Sabah uyanır uyanmaz çubuk kraker yiyorum her içim bulandığında 2-3 kraker atıyorum ağzıma çok işe yarıyor. Çubuk krakeri icat edenden de üretenden de Allah razı olsun diyorum .
* Dün de biri hamile bloğuna yazmıştı. sabah uyanınca zorla bir şeyler yiyorum o zaman öğleden sonra bulantım geçiyor demiş. Bugün ben de bunu denedim az önce öğüre öğüre zorla tost yedim bakalım inş işe yarar.
* Bu arada ikili test sonucum 1: 160 çıktı. Şimdi amniyosentezi düşünüyorum.
* Son üç gündür de karnımın alt bölgesinde beni sabahlara kadar uyutmayan değişik bir ağrı var. Rahim büyüdüğü için çevre organları sıkıştırıyormuş sanırım o ağrılar...
İç bulantısı, karnımın şişmesinden oluşan ağrı, yemek yiyememekten halsiz düşme, evdeyken hep oturma, otur otur her yerin daha çok ağrıması , çalışma hayatının işkenceye dönüşmesi ... İşte benim 15 haftamın özeti...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder