16+7 deyim bugün... Şükürler olsun ki midem bulantım ve mide asitinden kaynaklanan ağrılarım bu hafta bitti. O kadar mutluyum ki. Bulantım geri gelecek diye ödüm patlıyor. Haftalardır ilk kez doğru düzgün yemek yiyebildim. Umutsuzluktan mutsuzluktan ağlamıyorum artık.
Bu hafta kontrol vardı. Yine çok şükür, bebek büyümüş. Yemek yiyememek bebek için iyiymiş bile. Detaylı inceleme ve genetik rehberlik sonrası önümüzdeki perşembe amniyosentez için gün verdiler. Sabah 9.00 dan 15:30 a kadar sürdü bu işlemler.
Benim sonucum yaştan dolayı kötü çıkmıştı; 1/ 160 ...
Amniyosentezi hâlâ düşünmedeyim. Arkadaşlarımın hepsi kendini kurcalatma Allah'a dua et diyorlar. Ben de şöyle düşünüyorum; Allah bize akıl vermiş, genetik bilimini geliştirmişiz genetikçiler 5 kromozom hastalığını amniyon sıvısından ölçebiliyorlar. Neden bu imkanı kullanmayayım.
Bu arada bebeğin cinsiyetini de öğrendim; bir kızımız olacakmış inş.
Bu hafta yemek yemem ve rahatsızlıkların geçmesi ile biraz enerji de geldi. Okulda daha rahatım.
Yürüyüşlere alışverişe çıktım. Temizlik yapmaya başladım. Kendimi iyi hissediyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder